7 تفاوت کوچینگ با درمانگر
سلام به همراهان خوب علم ما، بسیاری از افراد، هنوز نمی دانند کوچینگ دقیقا چیست و چه کاربردهایی دارد. و تفاوت کوچینگ با درمانگر، در چیست. زیرا تفاوت های قابل توجهی بین هر یک از این حوزه ها وجود دارد و هر یک از این افراد در حل مشکل خاصی می توانند به ما کمک کنند. از این رو، عدم اطلاع از تفاوت های این دو حوزه باعث می شود تا افراد هنگام نیاز به مشورت و درمان، نتوانند فرد مورد نظر و مناسب خود را پیدا کنند. به همین منظور در این مقاله، یک بررسی مقایسهای در این مورد انجام دادهایم. در این مقاله ابتدا به معنای کوچینگ و درمانگر می پردازیم، و در ادامه 7 تفاوت کوچینگ با درمانگر را بررسی می کنیم. با علم ما همراه باشید.
کوچینگ چیست؟
کوچینگ یک ابزار خودسازی است که در آن یک کوچ یا متخصص به افراد کمک می کند تا به درستی اهداف، چالش ها و مشکلات خود را بشناسند، از محیط و شرایط خود آگاه شوند و بهترین راهکار را برای بهبود شرایط و توسعه فردی پیدا کنند. در واقع هدف کوچینگ بهبود مهارت های مدیریت زمان، عزت نفس، سخنرانی در جمع، توانایی های رهبری، افزایش اعتماد به نفس و… است که توسط متخصصین کوچینگ به مراجعان آموزش داده می شود.
یک روان درمانگر چه می کند؟
فردی که از تکنیک روانکاوی استفاده می کند، روانشناس درمانگر نام دارد. در جلسه روان درمانی یا روانکاوی، بیمار، از خاطرات منفی و تجربیات آزاردهنده گذشته خود صحبت می کند و درمانگر با استفاده از تکنیک های روانکاوی و در شرایط خاص به درمان بیماری او کمک می کند.
روان درمانگر از صحبت کردن با افراد استفاده می کند تا برای داشتن زندگی بهتر و سالم تر به آنان کمک کند. در جلسه ی ارزیابی و سنجش، درمانگر با بررسی سوابق پزشکی شما تلاش می کند شما و شرایطتان را بشناسد و درمان مناسب را به شما پیشنهاد کند. این به آنها اجازه می دهد بهترین سبک درمان را تعیین کنند.
روان درمانگران می توانند هم بزرگسالان و هم کودکان را درمان کنند. ممکن است برنامه های کوتاه مدتی برای درمان مشکلات فوری یا برنامه های درمانی بلند مدت برای درمان چالش های پیچیدهتر وجود داشته باشد.
7 تفاوت مهم کوچینگ با درمانگر:
در ادامه به 7 تفاوت مهم کوچینگ با درمانگر اشاره می کنیم.
1. تفاوت در وظایف:
مهمترین تفاوت این حرفه ها در نوع وظایف آنها است.
یکی از وظایف عمده روان درمانگران و مشاوران، ارزیابی، تشخیص و درمان بیماری های روانی است. یعنی، آنها بر روی شناسایی و کاهش علائمی که باعث رنج فرد یا اطرافیان وی می شود و عملکرد وی را مختل می کند، تمرکز می کنند.
در صورتی که در کوچینگ، کوچ با تمرکز بر حال و آینده مراجع، به او کمک می کنند به اهدافی معین دست یابد و به اندازه روان درمانگران و مشاوران، به گذشته مراجع ورود نمی کنند.
2. تفاوت در هدف اصلی:
هدف درمانگر، کمک به کسانی است که به دلیل اختلالات روانی از کار و زندگی خود فاصله گرفته اند. در واقع هدف اصلی درمانگر کمک به فرد، برای رسیدن به سطح طبیعی عملکرد در زندگی و جامعه است.
ولی هدف اصلی کوچینگ این است که به مراجع کمک کند تا پتانسیل های درون خودش را بالفعل کند. هدف کوچینگ کمک به مراجع برای رسیدن به سطح بالاتری از عملکرد است.
3. تفاوت در مقررات:
قوانین و مقررات کشورهای مختلف، در خصوص روان درمانی و مشاوره سختگیری های بیشتری دارد. روان درمانگران و مشاوران باید دارای مجوز باشند و یا تحت نظارت کار کنند. مجوز گرفتن برای ارائه این خدمات نیز نیازمند مدرک تحصیلات تکمیلی همراه با تجربهای قابل توجه است.
کوچینگ گرچه یک زمینه قانونی با پایه تحقیقاتی رو به رشد و دارای کدهای اخلاقی مشخص است. ولی در مجموع سختگیری های کمتری در این حوزه وجود دارد. برای مثال، فردی با تحصیلات کارشناسی روانشناسی و یا حتی با تحصیلات دانشگاهی غیر روانشناسی ( و با گذراندن دورههای آموزش کوچینگ) قادر به ارائه خدمات کوچینگ است. البته قصور در ارائه خدمات و اقدامات غیرحرفهای کوچ نیز از طریق مراجع ذیصلاح، برای مثال، فدراسیون بینالمللی کوچینگ قابل پیگیری و کنترل است.
4. تفاوت در ماهیت رابطه با مراجع:
در کوچینگ این رابطه یک شراکت بین دو فرد است که همتراز هم تلقی می شوند. در حالیکه در روان درمانی مراجع برای دریافت کمک از درمانگر برای کاهش درد روانشناختیاش آمده و مشکلتر است که او را همتراز خودش فرض کند.
5. تفاوت ابزار کوچینگ و درمان:
ابزار موجب شده تا تفاوت بین کوچینگ و درمان افزایش یابد زیرا درمانگر برای درمان نیاز به ابزار درمانی و تجهیزات زیادی دارد در صورتی که کوچینگ برای درمان نیاز به هیچگونه تجهیزاتی ندارد و آموزش هایی که ارائه می دهد مبتنی بر دانش و تجربه او است.
6. تفاوت در نوع مراجعین:
تفاوت اصلی بین دو نوع مراجع که به کوچینگ یا درمانگر مراجعه می کنند، در سطح عملکرد آنها است. مراجعان درمانگر اختلالی دارند که مانع عملکرد طبیعی آنها می شود. در واقع نشانه های بیماری باعث شده آنها در زندگی روزمره دچار مشکل شوند.
در حالی که این موضوع درباره مراجعان کوچینگ صدق نمی کند. مراجعان کوچینگ اغلب افراد موفقی هستند که در بیشتر جنبه های زندگیشان عملکرد خوبی دارند. آنها می خواهند با استفاده از فرآیند کوچینگ عملکردشان را بهتر کنند.
7. تفاوت رویکردها در کوچینگ و درمان:
از لحاظ رویکرد هم تفاوت هایی بین کوچینگ و درمانگر وجود دارد. زیرا درمان توجه به بینش دارد و عملکرد او مبتنی بر بینش است. در صورتی که کوچینگ متمرکز بر روی توانایی های بالقوه است. بنابراین درمانگر با توجه به چیزهای که می بیند درمان می کند. ولی کوچ با توجه به توانایی های افراد اقدام به شروع آموزش می کند.
جمع بندی:
برای اینکه بهترین انتخاب را داشته باشید باید در ابتدا به هدف خود نگاه کنید و ببینید که نیاز شما چه چیزهایی است. آیا می خواهید به تغییرات اساسی در نگرش، توانایی ها و زندگی حرفه ایی خود دست یابید، پس باید به سمت کوچینگ بروید.
یا ممکن است مشکلاتی داشته باشید که مانع زندگی، تصمیم گیری صحیح و حتی برخورد صحیح با اطرافیان یا اتفاقات پیش رو شود و بخواهید آن را حل کنید و نگران سلامت روان خود باشید، در این صورت باید به سمت درمان بروید. بنابراین برای انتخاب بهترین گزینه باید به هدف و نیاز خود توجه کنید.
برای بازگشت به نقشه راه کوچینگ (کلیک کنید)
برای دیدن سایر نقشه راه ها و راهنمای سایت (کلیک کنید)
برای اشتراک گذاری این صفحه کلیک کنید: واتساپ / تلگرام
اینستاگرام دکتر مرزبان (کلیک کنید) | کوچینگ فردی با دکتر مرزبان (کلیک کنید)
برای دریافت راهنمای در واتساپ (کلیک کنید) 09164052373
درود بر شما
تمرکز کوچ بر حال و آینده هست
ولی اگر کسی مریضی دارد باید با رجوع به گذشته اون برطرفش کنه
و مهمه که برطرف بشه
سپاس از مقاله خوبتون
البته کاملا مشخصه که دو مقوله جدا از هم هستند