7 تفاوت کوچینگ و منتورینگ
سلام به همراهان خوب علم ما. بسیاری از افراد، هنوز نمی دانند کوچینگ دقیقا چیست و چه کاربردهایی دارد. و همچنین تفاوت کوچینگ با منتورینگ، در چیست. زیرا تفاوت های قابل توجهی بین هر یک از این حوزه ها وجود دارد. و هر یک از این افراد در حل مشکل خاصی می توانند به ما کمک کنند. از این رو، عدم اطلاع از تفاوت های این حوزه ها باعث می شود تا افراد هنگام نیاز به مشورت و تصمیم گیری، نتوانند فرد مورد نظر و مناسب خود را پیدا کنند. به همین منظور در این مقاله، یک بررسی مقایسهای در این مورد انجام دادهایم. در این مقاله ابتدا به معنای کوچینگ و منتورینگ می پردازیم، و در ادامه 7 تفاوت کوچینگ و منتورینگ را بررسی می کنیم. با علم ما همراه باشید.
کوچینگ چیست؟
کوچینگ یک ابزار خودسازی است که در آن یک کوچ یا متخصص به افراد کمک می کند تا به درستی اهداف، چالش ها و مشکلات خود را بشناسند. از محیط و شرایط خود آگاه شوند و بهترین راهکار را برای بهبود شرایط و توسعه فردی پیدا کنند. در واقع هدف کوچینگ بهبود مهارت های مدیریت زمان، عزت نفس، سخنرانی در جمع، توانایی های رهبری، افزایش اعتماد به نفس و… است که توسط متخصصین کوچینگ به مراجعان آموزش داده می شود.
منتورینگ چیست؟
در فرایند منتورینگ، مراجع به سراغ منتور می آید تا از تجربیات او در مسیری که پشت سر گذاشته، استفاده کند. پس منتور فرد باتجربه و موفق و متخصص در یک حیطه مشخص می باشد که در این فرایند، اطلاعات خود را در اختیار مراجع قرار می دهد. مراجع که در مسیر خود دچار چالش شده از منتور درخواست راهکار دارد. همانطور که مشخص است نوع رابطه به دلیل تجربه ی بیشتری که منتور دارد، رابطه برابر نیست و نگاه از بالا به پایین حاکم است. قطعا انتظاری که از منتور وجود دارد، این است که فردی مسلط و دارنده اطلاعات کامل در زمینه تخصصی خود باشد. اینجا منتور به دلیل منتقل کردن مستقیم تجربیات به مراجع نیاز است که بیشتر صحبت کند. منتور راهکارهای لازم را طبق تجربه و براساس شرایطی که از مراجع می بیند، دراختیار او قرار می دهد و خود مراجع وظیفه انجام آنها را برعهده دارد.
بر اساس فرهنگ لغت کمبریج، منتور فردی است که با تجربه کافی در یک شغل، از فردی با تجربه کمتر حمایت کرده. و با توصیه های مناسب، به وی کمک می کند تا در کار خود پیشرفت کند.
تفاوت های مهم کوچینگ و منتورینگ:
در این بخش به 7 تفاوت مهم کوچینگ و منتورینگ می پردازیم:
1. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در تمرکز:
تمرکز در کوچینگ بیشتر مبتنی بر عملکرد است. و برای بهبود عملکرد حرفهای در طول کار طراحی شده است.
ولی تمرکز منتورینگ بیشتر مبتنی بر توسعه است. این یعنی نه تنها به عملکرد حرفهای در شغل فعلی نگاه می کند، بلکه فراتر از آن، رویکردی جامعتر برای توسعه شغلی دارد.
2. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در نتیجه:
نتیجه کوچینگ کاملا مشخص است. و در آخر نشانه هایی از بهبود و پیشرفت در حوزه عملکرد مورد نظر دیده می شود.
نتیجه منتورینگ بیشتر منتهی به پیشرفت کلی می شود. و نتیجه خاص و مشخص یا تغییر رفتاری در آن دیده نمی شود.
3. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در طراحی برنامه:
منتور باید قبل از شروع آموزش و راهنمایی به منتی، برنامهای منظم را طراحی کند.
اما کوچ به این کار نیازی ندارد و باید برنامه ریزی را در طول مسیر و از صحبت با کوچی طراحی کند.
4. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در هدف:
هدف منتورینگ رسیدن به همان سرمشقی است که منتور، سمبل آن است. منتور در برخی زمینه ها موفقیت به دست آورده است و می گوید: «از این راه باید بروی تا به جایی برسی که من رسیدهام».
با این حال، هدف کوچینگ این است که مراجعه کننده خودش به جواب هایش خودش دست پیدا کند. هدف کوچ کمک به مراجعه کننده برای دسترسی به توانایی های بالقوه خودش است که تا «به جایی برسد که خودش می خواهد.»
5. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در تخصص:
معمولا منتور دارای تخصص در یک گرایش خاص مانند کسب و کار یا ارتباطات است. فرد نزد منتور می رود تا در زمینه هایی که او موفق بوده، توصیه هایی بگیرد و رشد کند. اما مراجعه کننده نزد کوچ می رود تا فرآیند کوچینگ را در موضوع مورد علاقه خود به کار بگیرد. بنابراین کوچ، سرمشق نیست بلکه استاد به کارگیری فرآیند کوچینگ است.
6. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در مهارت و آموزش:
کوچ ها به طور کلی آموزش های ویژهای برای هدایت افراد در هر زمینه به سمت دستیابی به اهداف خود می بینند.
ولی منتورها به طور کلی آموزش رسمی در زمینه راهنمایی ندارند. تمرکز اصلی آنها انتقال مهارت های خاص به شخص دیگری است تا بتواند موفقیت بیشتری کسب کند.
7. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در مدت زمان:
مشاغل کوچینگ و منتورینگ میتوانند کوتاه مدت یا بلند مدت باشند.
کوچینگ معمولا به عنوان یک تعامل کوتاه مدت دیده می شود. در این تعامل، یک کوچ با مراجع بر روی اهداف خاصی کار می کند. و هنگامی که این اهداف محقق شد، رابطه دوباره ارزیابی می شود. با این حال، موارد زیادی وجود دارد که روابط مربی در طول سال ها گسترش می یابد، زیرا اهداف افراد با گذشت زمان تغییر می کنند.
روابط منتور اگر بتواند منجر به دوستی شود، پایدار است به حدی که یک عمر ادامه یابد. حتی اگر در ابتدا مربی خود را با هدف مشخصی پشتیبانی کند، به محض برقراری ارتباط با کسی، ممکن است در آینده دوباره با او ارتباط برقرار کنید. منتورینگ به دلیل ماهیت شخصی و غیر رسمی، طولانیتر از رابطه کوچینگ است.
منتورینگ معمولا به عنوان یک تعامل بلند مدت دیده می شود. منتورها می توانند با توجه به توسعه و اهداف شغلی بلند مدت با یک رهرو کار کنند. با این حال، مواردی وجود دارد که یک منتور از یک رهرو به طور کوتاه مدت پشتیبانی می کند، به عنوان مثال، در طول انتقال او به سمت مدیریت اجرایی.
نتیجه گیری:
مبحثی که به آن پرداختیم مبحث بسیار مهمی در انتخاب کوچ و منتور می باشد. اینکه با شناخت تفاوت کوچینگ و منتورینگ، می دانیم برای ادامه راه به کدام یک نیاز داریم. این انتخاب می تواند ما را در انتخاب درست و در نتیجه پیشرفت بیشتر کمک کند. از طرفی کوچ و یا منتور ساعات زیادی را با شما سپری خواهد کرد و صحبت های زیادی برای تعامل با شما خواهد داشت. پس بهتر است برای وقت و پول خود برنامه ریزی کنید و از بهترین شخص و شرکت برای کمک گرفتن استفاده کنید تا به بیشترین حد بازدهی برسید.
سپاس از محتوا های خوبتون
علم مای عزیز
سلام
عالی بود
خیلی مهمه که با انتخاب درست مسیر رو اشتباه نریم
سلام
من میخوام برنامه نویسی یاد بگیرم
منتور بهتره یا کوچ؟
سلام دوست خوبم
کاملا متفاوت هست
شما دنبال خودسازی بهتر (کوچ) هستید یا استفاده از تجربیات یک فرد ماهر (منتور)؟
برای مسیر برنامه نویسی:
نقش کوچ: یک کوچ یا متخصص به افراد کمک می کند تا به درستی اهداف، چالش ها و مشکلات خود را بشناسند. از محیط و شرایط خود آگاه شوند و بهترین راهکار را برای بهبود شرایط و توسعه فردی پیدا کنند.
نقش منتور: منتور فرد باتجربه و موفق و متخصص در یک حیطه مشخص می باشد که در این فرایند، اطلاعات خود را در اختیار مراجع قرار می دهد.
کاملا موافقم
هر کدام جای خودش رو داره
ممنون بابات مقایسه کاملتون